Świat Star Wars: Recenzja - Star Wars #53: Hope Dies, Part IV

Co tu dużo mówić - ciąg dalszy spuszczania łomotu Rebelii. Jest jednak jeden problem. Szala "zwycięstwa" przesuwa się na stronę Sojuszu.

To co ten arc robi dobrze, to oddaje uczucie beznadziejności i desperacji. Rebelia co chwila traci okręt, jakiegoś dowódcę i nie bardzo wiadomo co robić. Eskadra Łotrów i Sokół Millennium biją się z myśliwcami, ale nic z tego nie wynika. Co robi zatem Leia w tej sytuacji? Praktycznie wyrusza na misję samobójczą pod tytułem "zakradnijmy się na pokład Executora, zhakujmy ich systemy i uciekamy zanim się zorientują, co się stało". Brzmi durnie? Jak najbardziej, ale nie pierwszy raz widzimy takie akcje. Leia nie przewidziała jednego - że Vader się zainteresuje sytuacją... Oczywiście wszystko się kończy cliffhangerem i na rozwiązanie całej akcji musimy poczekać.

Nie ma co się przyczepić do grafiki. Serio, bitwy w kosmosie Larroce wychodzą i gdyby tylko za nie odpowiadał, to byłoby miło. Inna kwestia, że akcji tu jest tyle, że nawet nie zwraca się uwagi na cokolwiek innego.

Pozostały jeszcze dwa zeszyty arcu. Mam spore obawy co do następnego, bo niechybnie czeka nas spotkanie Vadera z Leią. Trup na pewno pościele się gęsto, Leia musi przeżyć tak czy siak, tylko jak do tego dojdzie? Vader raczej nie wygląda na takiego, który wypuściłby taką zdobycz.